Pijn maakt moe, dat heb ik afgelopen zomer maar weer eens mogen ervaren. Pijn kost energie, want je lichaam vecht ertegen, dus wordt je moe. Nog meer dan anders.
De dokter vindt niks
Mijn oor voelt al màànden aan alsof er diep vanbinnen een stevige ooronsteking zat. Maar de typische kloppende pijn die bij een ontsteking hoort, komt en gaat. En natuurlijk kan de huisarts nooit iets vinden want net dan is de pijn minder. Ken je dat? Hij zoekt ook niet echt verder als ik heel eerlijk ben. En wat kan ik zeggen als hij niks vindt? Het is natuurlijk niet omdat hij niks vindt, dat de pijn er niet is. Want die voel ik wel degelijk. Al maandenlang. En al maandenlang voel ik mij moe, heb ik pijn en voel ik me niet echt lekker. Pijn maakt moe.
Wat ik voelde en zij niet vonden
Afgelopen zomer kreeg ik van het ene moment op het andere ineens nog veel méér pijn. Kloppende pijn. Ontstekingspijn. In mijn oor, in mijn kaak, in mijn keel, in mijn klieren. Een dag later kon ik bijna niet meer eten of drinken, mijn kaak voelde enorm gespannen, dus zelfs praten werd moeilijk. En die pijn, oh oh die pijn! De pijn kreeg ik maar met moeite een klein beetje onder controle. Er zijn meerdere pijnstillers aan te pas gekomen, veel te veel eigenlijk. Zonder die zou ik de hele nacht niet eens in bed kunnen stilliggen, laat staan een klein beetje slapen.
Gelukkig kon ik vlak voor ‘t weekend begon nog terecht bij een huisarts, helaas niet mijn vaste dokter.
Want ja, zomer betekent vakantie. Ook voor dokters natuurlijk. Mijn kaak was intussen flink gezwollen en de pijn was niet te harden. Ondanks mijn verhaal over de kloppende oorpijn vond de dokter weer niks. Gezwollen klieren? Mmm, beetje. ‘t was misschien een abces onder een tand? Aangezien ik daar geen pijn had, vond ik dat een bullshit verhaal maar hé, hij is de dokter, hij heeft ervoor gestudeerd, dus hij zal het wel weten. Toch?
Hij stuurt mij naar huis met een voorschrift voor nog meer pijnstillers en een antibiotica kuur. Hij stuurt me ook meteen naar een tandarts voor foto’s en het abces, want het was dringend (oh zou je denken, met zo’n pijn?), met gevaar voor aantasting van het kaakbot. Er was uiteraard helemaal geen abces. De foto’s en het tandonderzoek bevestigen dat. De tandarts denkt eerder aan een ontsteking van het gewricht tussen de boven- en onderkaak in combinatie met een langdurige keel- of oorontsteking. Wàt??
Halleluja, een dokter die mijn eigen gevoel bevestigt!
Hoe wonderbaarlijk! (en ja, dat is sarcastisch bedoeld, ook al ben ik er wel blij mee…)
Hoe je zelf de dupe wordt
De boodschap is duidelijk: niemand kent je lichaam beter dan jijzelf. Luister er altijd naar, en draag er zorg voor. Als de dokter het niet wil horen, zoek dan een andere. Pijn is pijn. Door de pijn en de medicatie slaap ik het merendeel van mijn dagen. Totdat de ontsteking weg is en dat mag liever vandaag dan morgen zijn!
En daarna, dan ga ik jacht maken op een dokter die mijn oorklachten serieus neemt. Want de oorzaak zit er nog steeds, en de pijn blijft komen en gaan.
Ooit wil ik weer gaan duiken, en dan zijn m’n oren beter in topconditie natuurlijk.
Hetzelfde gebeurt bij chronische pijn (oa van Fibromyalgie). Je lichaam vecht er constant tegen, is de hele tijd in een staat van hoge paraatheid, en dus wordt je moe. Als dat blijft aanslepen (en dus chronisch is), dan kan ook de vermoeidheid chronisch worden. Vandaar ook dat het Chronisch Vermoeidheidssyndroom en Fibromyalgie zo vaak hand in hand gaan.
Moraal van het verhaal: zorg dat je een dokter vindt die je klachten serieus neemt.
Weet je wat er gebeurt als je dat niet doet? Helemaal NIETS!
En de enige die daar de dupe van is, ben jijzelf!
Vertel me eens, heb jij een dokter die echt naar je luistert?
Heb je lang moeten zoeken naar zo’n dokter?
Ik heb jaren een goede arts gehad, die vooral hele goede bloedonderzoeken deed, maar op de duur was ik niet meer op dezelfde golflengte ivm de medicatie dus ben ermee gestopt. Momenteel heb ik geen arts voor de algemene problematiek van fybromyalgie maar ik ben wel aan het zoeken naar oplossingen voor de hevige pijnen waar ik toch nu al een aantal maanden mee rond loop. Veel beterschap voor iedereen en vooral het gelukkig zijn en aanvaarden in ons hoofd is heel belangrijk.. top ebook ook Hilde x
Zelf heb ik enorm geluk gehad met mijn huisarts, die eigenlijk na een paar maanden al een idee had wat het was. Helaas is zij inmiddels gestopt, en heb ik nu noodgedwongen een andere huisarts. Hij is wel bekend met de problematiek van Fibromyalgie, gelukkig.
Dank je wel voor het compliment op het e-book, Claudine!
Ik hoop dat je er wat aan hebt!
Hoi Hilde
Ik heb een zeer goed luisterende dokter. Ze neemt de tijd en onderzoekt me uitgebreid, indien nodig. Gelukkig bombardeert ze me ook niet meteen met medicijnen. Ik kom overigens zelden bij haar omdat ik gelukkig gezond ben. In Nederland valt er weinig te zoeken naar een arts. Je bent verplicht een arts te kiezen die praktiseert in jouw postcode gebied. Overigens complimenten voor je blog. Liefs
Hoi Claire, een dokter die goed luistert is zo belangrijk! Want dan gaan ze zoeken naar de oorzaak, ipv een pilletje voor de symptomen te geven.
Oh jullie systeem ivm huisartsen is duidelijk wel anders dan hier!
Dank je wel voor het compliment! Dat aanvaard ik graag!
zeker weten Hilde, ik vind het fijn dat je dit doet… we moeten elkaar steunen en begrijpen want anderen vinden het toch steeds moeilijk te verstaan en begrijpelijk als je niet in t zelfde schuitje zit. Een goede dokter is zo belangrijk, ik zou het 1000 keer kunnen zeggen, je begrepen voelen, en dat ze ook tijd voor je maken.
Dag Hilde,
Ik heb ook een geweldig huisarts. Ze zoekt mee, luistert naar me en hoort me ook. Ze verwijst door wanneer nodig. En ze is vlot bereikbaar voor mij wat zo’n geruststellende gedachte is ivm psychische problematiek. Speciale bloedonderzoeken tonen de afwijkingen die in de klassieke onderzoeken niet te vinden zijn. Het is zo belangrijk om serieus genomen te worden…
Warme groet xx
Gelukkig dat je een huisarts hebt die met je mee zoekt en denkt, Carine. Ik lees helaas zoveel andere verhalen. Het is inderdaad heel belangrijk om serieus te worden genomen, zodat je je gehoord en gezien voelt. Niet in de steek gelaten door iemand die je hoort te helpen. Super dat jij zo iemand hebt! Dat wens ik iedereen!
Ik heb een dokter die zo upsk en downloaden heeft.Soms kan ik bij hem terrecht maar soms dan weer niet.Zal wel menselijk zijn zekers.
Ik heb dokters opgegeven. Bij mij had de kinesist en de in de praktijk werkende voor ostheopaat studerende kinesist de fibromyalfie-symptomen herkend. De dokter liet me daarvoor enkel een bloedtest ondergaan en een scan van de nek (terwijl ik toch duidelijk had gezegd dat ook mijn hoofd, mujn schouders, mijn rug, mijn benen, … pijn deden.) En daarna? Dan stuurde ze mij toch door naar de fysische geneeskunde, waar de dokter aldaar fibro helemaal negeerde. Burnout, fibromyalgie, allemaal modeverschijnselen. Toch van daaruit doorverwezen naar revalidatietherapie,
waar ik nu na het invullen van een lange lijst over mijn beleving van pijnen en een reeks van 4 intakegesprekken hoop hier baat bij te vinden. Ondertussen nu ook nog steeds 1 keer per week in kine-behandeling met dry-needling. In de groep herken ik nu lotgenoten die ook spreken over fibromyalgie. Een woord waarvan ik via dokters en reacties van collega’s en familie al lang dacht dat het niet mocht bestaan, laat staan uitgesproken worden, behalve dan in FB-groepen van fibro.
Ook ik heb vele dokters opgezocht voor ik de diagnose fibromyalgie en CVS te horen kreeg. Ik heb echter wel begeleiding na de diagnose gemist. Er bestaat blijkbaar geen ‘oplossing’ voor. Ik hoop te weten te komen of er alsnog mss oplossingen zijn die echt kunnen helpen. Ik heb een dochter van 18 en herken heel veel van haar klachten. Ik vrees gewoon dat zij in mijn voetsporen treed op medisch gebied. Ik vind het zo erg om aan te zien. Indien iemand goede ervaringen met iets heeft, hoor ik deze heel graag. Alvast bedankt.