Oh, ik herinner het me nog zo goed, als was het de dag van gisteren.

Het was 1 december 2006.

Ik wilde weer meer doen, en ik dacht dat ik dat kon

Voor het eerst in een hele lange tijd voelde ik me lichamelijk eindelijk eens iets beter, en ik had de was van de draad gehaald in de badkamer en liep er de trap mee af naar de slaapkamer.

Wat ik me nog levendig herinner is dat ik meteen ook plannen had om mijn dagelijkse taken in het huishouden weer wat op te krikken. En…

PATAT!!

Daar lag ik dan, op de grond, beneden aan de trap tussen de gewassen spullen, en huilend van de pijn.

Ik had mijn voet omgeslagen op de trap en hem vervolgens horen breken tegen de rand van één van de treden.

Daar bleef ik een klein half uurtje liggen, om naar adem happend proberen recht te komen en daarna op één been te huppen naar de kamer ernaast waar gelukkig een telefoon stond. Oef!

Mijn man was even weg, inkopen gaan doen voor werkgerief voor de toenmalige werken in huis. Zo kalm mogelijk vroeg ik hem aan de telefoon hoeveel hij nog te doen had en wanneer hij dacht thuis te zijn. Meteen had hij door dat er iets was en vroeg wat, ik vertelde het in het kort.

Toen hij thuis kwam, had hij al een afspraak bij een arts in de buurt geregeld. Die verwees ons meteen door naar een hospitaal, en lang verhaal kort, vandaar werden we weer doorgestuurd naar de spoedafdeling van het grote hospitaal in de streek.

Moeder Natuur denkt er anders over

Het verdict was een zwaar gebroken voet (zowat alle botjes aan de buitenkant) en alle weke delen zwaar geraakt. Dus 3 maanden gips. Ja zeg, net op het moment dat ik me iets beter voelde! Frustratie alom natuurlijk!

Moeder Natuur had me weer eens heel erg duidelijk gemaakt dat ik er nog lang niet moest aan denken om iets meer te gaan doen, integendeel zelfs, zij vond blijkbaar dat mijn lichaam daar nog niet aan toe was en dat het best nog wat meer rust kon gebruiken.

Een gebroken voet en 3 maanden gips, dat zet je wel aan de kant, letterlijk!

Daar zat ik dan. Manlief moest een paar dagen later voor een dikke week naar het buitenland voor het werk, en ik kon de trap niet op naar de badkamer zonder zijn hulp.

Probeer maar eens, achteruit de trap op op je bips, 2 verdiepingen hoog. Dus in allerijl het toilet beneden meteen dat weekend geplaatst (zat gelukkig al wel in de planning dus we hadden alle benodigdheden in huis!) zodat ik toch mijn plan zou kunnen trekken als hij weg was.

Ik ben met zijn hulp boven een supergrote tas gaan vullen met kleding en badkamerspullen en wat ik nog nodig zou kunnen hebben en hij heeft die netjes beneden in de keuken voor mij klaar gezet. Me wassen moest dan maar zo, aan de keukenkraan. Ach dat lukt ook, en was gelukkig maar tijdelijk.

Als internet je enige contact met de buitenwereld wordt…

Maar ik kon ook niet meer aan de computer want die stond ook op de bovenverdieping. En als je chronisch ziek bent, is dat bij momenten ècht wel je enige contact met de buitenwereld.

Dat het niet goed voor me zou zijn om meer dan een week helemaal in mijn eentje te zitten zonder zelfs maar mijn internetcontacten, dat had mijn man ook meteen goed in de gaten.

Dus meteen ook dat weekend maar mijn allereerste laptop gekocht zodat ik niet alleen mijn normale internet contacten kon onderhouden, maar ook contact kon houden met hem via e-mail.

‘t is me wel wat als je zelf in ‘t buitenland zit en je vrouw heeft zoiets aan de hand en je kan er niet zijn om te helpen!

Wat is nou een goeie tip als je in zo’n situatie zit?

Wel, geen nood! Ik heb er maar liefst 3 voor je!

Ja, allemaal uit eigen ondervinding….

Tip 1: de bureaustoel

Je loopt op krukken op de momenten dat dat kan, maar verder? Hoe ging ik in godsnaam eten koken die week? Zelfs als ik maar een simpele pasta schotel voor mezelf zou maken, moest ik toch nog met die kom van het kookvuur naar de kraan om het af te spoelen. Dat lukt dus niet als je met krukken loopt.

Net voor mijn man moest vertrekken kreeg ik de gouden tip van een vriendin die regelmatig op de sukkel is met haar knieën, dus ik vermoed dat de tip ook al grondig getest was.

“Heb je een bureaustoel op wieltjes? Zo’n stevige, met armleuningen en met een hoge rug? Zet die dan beneden in de keuken! Dan kan je daarmee rond peddelen met je goeie voet!”

Zo gezegd, zo gedaan, en wonderwel, ik heb mij de ganse tijd eigenlijk best goed uit de slag kunnen trekken. Natuurlijk waren er wel ongemakken, maar je weet ook dat die voorbij zijn als je weer kan stappen hé.

Dit vond ik nou zo’n echt goeie tip waar je ook echt wat aan hebt in zo’n situatie!

Tip 2: Vul een tas met leuke spullen

Wat ik ook gedaan heb, is een laptop schoudertas gevuld met allerlei spullen om me bezig te houden terwijl ik toch moest stilzitten met mijn voet omhoog om de zwelling te laten zakken.

Mijn laptop zat erin uiteraard, mijn gsm (of mobieltje voor de Nederlanders), mijn medicijnen, maar ook praktische dingen zoals een schaar, plakband, lijm, elastiekjes, veiligheidsspeldjes, een paperclip, mijn zakmes, de tv afstandsbediening, schrijfgerief, een mooi notitieboek, een reis naaisetje, etc.

Kleine spullen waar je anders telkens speciaal moet voor rechtstaan en met je krukken een calvarietocht voor moet ondernemen, iets wat je onnoemelijk veel energie gaat kosten.

Wat zat er nog in die tas, die ik dan schuin over m’n bovenlijf  (cross body) overal mee heen sleepte op m’n krukken?

Oh ja, een boek om te lezen, mijn haaknaalden etui en een bol garen, een paar tijdschriften, een mooi borduurwerkje, wat gerief om wenskaartjes te maken.

Daar was ik in die periode heel erg mee bezig, dus oa een snijmat (of knutselmat), heel veel knipvellen en een 3D schaartje zaten er ook in, samen met wat kaartkarton en vellen plakteksten. Ja hoor, ik kon me wel bezig houden zo.

Tip 3: Online kadootjes shoppen

Maar hé, wacht eens?? 1 december??? Begin van de kadootjesmaand?

Hoe ging ik in vredesnaam mijn kerstshopping doen voor dat jaar???

Mijn familie heeft altijd wensenlijstjes, maar daar kon ik nu zomaar niet voor naar de stad natuurlijk. Help!

En toen….

Toen ontdekte ik online shopping!! uh oh!!

Het grote voordeel: het wordt aan huis geleverd!

Zo had ik toch nog al mijn kerstkadootjes tijdig onder de boom liggen.

Ik kan me zo voorstellen dat deze tips voor sommige mensen met bepaalde chronische ziektes misschien ook wel een uitkomst kunnen bieden.

Laat me eens weten of jij hier iets aan hebt? Of misschien iemand in je omgeving?

 

Deel het gerust hieronder!

Save

Save