Selecteer een pagina

Pijn maakt moe, dat heb ik afgelopen zomer maar weer eens mogen ervaren. Pijn kost energie, want je lichaam vecht ertegen, dus wordt je moe. Nog meer dan anders.

De dokter vindt niks

Mijn oor voelt al màànden aan alsof er diep vanbinnen een stevige ooronsteking zat. Maar de typische kloppende pijn die bij een ontsteking hoort, komt en gaat. En natuurlijk kan de huisarts nooit iets vinden want net dan is de pijn minder. Ken je dat? Hij zoekt ook niet echt verder als ik heel eerlijk ben. En wat kan ik zeggen als hij niks vindt? Het is natuurlijk niet omdat hij niks vindt, dat de pijn er niet is. Want die voel ik wel degelijk. Al maandenlang. En al maandenlang voel ik mij moe, heb ik pijn en voel ik me niet echt lekker. Pijn maakt moe.

Wat ik voelde en zij niet vonden

Afgelopen zomer kreeg ik van het ene moment op het andere ineens nog veel méér pijn. Kloppende pijn. Ontstekingspijn. In mijn oor, in mijn kaak, in mijn keel, in mijn klieren. Een dag later kon ik bijna niet meer eten of drinken, mijn kaak voelde enorm gespannen, dus zelfs praten werd moeilijk. En die pijn, oh oh die pijn! De pijn kreeg ik maar met moeite een klein beetje onder controle. Er zijn meerdere pijnstillers aan te pas gekomen, veel te veel eigenlijk. Zonder die zou ik de hele nacht niet eens in bed kunnen stilliggen, laat staan een klein beetje slapen.

Gelukkig kon ik vlak voor ‘t weekend begon nog terecht bij een huisarts, helaas niet mijn vaste dokter.
Want ja, zomer betekent vakantie. Ook voor dokters natuurlijk. Mijn kaak was intussen flink gezwollen en de pijn was niet te harden. Ondanks mijn verhaal over de kloppende oorpijn vond de dokter weer niks. Gezwollen klieren? Mmm, beetje. ‘t was misschien een abces onder een tand? Aangezien ik daar geen pijn had, vond ik dat een bullshit verhaal maar hé, hij is de dokter, hij heeft ervoor gestudeerd, dus hij zal het wel weten. Toch?

Hij stuurt mij naar huis met een voorschrift voor nog meer pijnstillers en een antibiotica kuur. Hij stuurt me ook meteen naar een tandarts voor foto’s en het abces, want het was dringend (oh zou je denken, met zo’n pijn?), met gevaar voor aantasting van het kaakbot. Er was uiteraard helemaal geen abces. De foto’s en het tandonderzoek bevestigen dat. De tandarts denkt eerder aan een ontsteking van het gewricht tussen de boven- en onderkaak in combinatie met een langdurige keel- of oorontsteking. Wàt??

Halleluja, een dokter die mijn eigen gevoel bevestigt!
Hoe wonderbaarlijk! (en ja, dat is sarcastisch bedoeld, ook al ben ik er wel blij mee…)

Hoe je zelf de dupe wordt

De boodschap is duidelijk: niemand kent je lichaam beter dan jijzelf. Luister er altijd naar, en draag er zorg voor. Als de dokter het niet wil horen, zoek dan een andere. Pijn is pijn. Door de pijn en de medicatie slaap ik het merendeel van mijn dagen. Totdat de ontsteking weg is en dat mag liever vandaag dan morgen zijn!

En daarna, dan ga ik jacht maken op een dokter die mijn oorklachten serieus neemt. Want de oorzaak zit er nog steeds, en de pijn blijft komen en gaan.

Ooit wil ik weer gaan duiken, en dan zijn m’n oren beter in topconditie natuurlijk.

Hetzelfde gebeurt bij chronische pijn (oa van Fibromyalgie). Je lichaam vecht er constant tegen, is de hele tijd in een staat van hoge paraatheid, en dus wordt je moe. Als dat blijft aanslepen (en dus chronisch is), dan kan ook de vermoeidheid chronisch worden. Vandaar ook dat het Chronisch Vermoeidheidssyndroom en Fibromyalgie zo vaak hand in hand gaan.

Moraal van het verhaal: zorg dat je een dokter vindt die je klachten serieus neemt.
Weet je wat er gebeurt als je dat niet doet? Helemaal NIETS!
En de enige die daar de dupe van is, ben jijzelf!

Vertel me eens, heb jij een dokter die echt naar je luistert?
Heb je lang moeten zoeken naar zo’n dokter?

Share This